آیکیدو (به ژاپنی: 合気道 Aikidō) یک هنر رزمی ژاپنی است. بنیان گذار این هنر رزمی، موریهه اوشیبا نام دارد که در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ به دنیا آمد، و اغلب به او لقب استاد بزرگ (به ژاپنی: O'Sensei グレートティーチャー) را دادند.
به صورت فیزیکی آیکیدو هنری است که شامل برخی از گرفتنها در محل اتصال مفصلها است که از جوجیتسو مشتق شده و همچنین برخی دیگر از تکنیکها و گرفتنهای دیگر که از کنجیتسو ناشی شدهاست. تمکرز ورزش آیکیدو در مشت و لگدزدن به حریف نیست، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای بدست آوردن کنترل حریف(ها) یا دور کردن آنها از خود است. آیکیدو یک هنر ایستا نیست، بلکه تاکید فراوانی بر حرکات و جنبشهای داینامیک دارد.[۱]
کلمه آیکیدو از سه حرف کانجی تشکیل شده است:
حرکات پایه در آیکیدو حرکات طبیعی هستند و بیشتر حملات در این سبک به صورت ذاتی و با الهام از ذات طبیعت انجام میشوند. یک آیکیدو کار، بدون تلاش برای حمله یا تهاجم تنها میکوشد تا خود را با شرایط هماهنگ کرده و در برابر حملات احتمالی حریفان، از خود دفاع نماید. آنگاه در صورت لزوم از ضربات مشت یا لگد خود نیز استفاده مینماید. یک آیکیدو کای واقعی بهتر میداند که قدرت خود را بدون ضربه زدن به دیگران و یا تحقیر آنان حفظ نماید.
آی کی دو آی کی کای ایران تحت پوشش فدراسیون ورزشهای رزمی در مورخ ۸۶/۱۲/۱۱ شماره ۲۷۶/۹۶۱۳ پروانه فعالیت دائم گرفته و با مسئولیت استاد آق ساقلو به امضاء رئیس فدراسیون رسیده است."[۴]